10-28 lutego 2016
wernisaż 10 lutego – środa, godz. 18:00
Akademicka Przestrzeń Kulturalna WSG, ul. Królowej Jadwigi 14, wstęp wolny.

Fotoreportaż: Julia Krych III POSSP

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wystawa „Plastyk po godzinach” jest rezultatem współpracy w zakresie kultury, edukacji i promocji Instytutu Kulturoznawstwa Wyższej Szkoły Gospodarki oraz Zespołu Szkół Plastycznych im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, które we wrześniu tego roku podpisały umowę partnerską. Porozumienie to obejmuje również:
– organizację obchodów 70 rocznicy założenia Liceum Plastycznego w Bydgoszczy
– działania w ramach Bydgoskiego Festiwalu Nauki 2016
– organizację pokonkursowej wystawy graficznej „Przystanek miasto – przystanek wieś”.
Zazwyczaj ekspozycje Plastyka prezentowały dzieła powstałe w czasie zajęć w pracowniach malarskich i projektowych. Nowa wystawa ma zupełnie inny charakter. Chcemy pokazać co nasi uczniowie robią, kiedy mają już odrobione wszystkie lekcje. Czym się interesują, jak rozwija się ich świadomość plastyczna, w jakim kierunku zmierzają. Poza wysokim poziomem warsztatowym, z którego nasza szkoła słynie, pokażemy fantazję i różnorodność niejednokrotnie bardzo interesujących poszukiwań młodzieży. Zaprezentowane zostaną między innymi eksperymenty uczniów należących do grupy twórczej „Ślad” prowadzonej przez Bogusława Kurasia oraz podsumowujące edukację malarską aneksy do dyplomu z pracowni Małgorzaty Maciejewskiej, Tadeusza Hasska i Agnieszki Elwertowskiej-Komuniewskiej.
Nie sposób przewidzieć jak dalej rozwiną się talenty, dlatego jedyne co nam pozostaje, to obserwować jak na naszych oczach rozkwitają, a jest na co popatrzeć. Uczniowie często tworzą prace transgresyjne, swobodnie traktując kanony i techniki. Ostatnio coraz chętniej sięgają po technikę serigrafii, której efekty trudno jednoznacznie skategoryzować do malarstwa lub grafiki. Świadomie balansują między dziedzinami samodzielnie ustanawiając ich granice lub je znosząc. Niegdyś popularna kategoryzacja figuracja vs abstrakcja zdaje się nie mieć racji bytu, co potwierdza słowa „odkrywcy abstrakcji” Wasilija Kandinskiego, że właściwie nie ma czegoś takiego jak problem formy.

Bernadeta Gizińska